Zbigniew Jan Krygowski – artysta malarz i rzeźbiarz – urodził się 17.10. 1904 roku w Błażowej koło Rzeszowa.
Ojciec Zbigniewa, Kazimierz był rzeźbiarzem ( zdajcie rodziców), matka Paulina z Zielińskich, zajmowała się wychowaniem czterech synów.
Zbigniew Krygowski od dzieciństwa praktykował w pracowni rzeźbiarskiej swojego ojca.
W 1925 roku został uczniem Państwowej Szkoły Przemysłu Drzewnego i Artystycznego w Zakopanem, gdzie uczył się pod kierunkiem Wojciecha Stryjeńskiego i Wojciecha Brzegi. Po zakończeniu nauki wrócił do Błażowej i razem z ojcem zajmował się pracami rzeźbiarskimi; wykonywał ołtarze oraz inne sprzęty kościelne.
W roku 1929 wyjechał do Poznania gdzie podjął prace w pracowniach rzeźbiarskich oraz rozpoczął studia w tamtejszym Instytucie Sztuk Pięknych profesora Adama Hannytkiewicza.
W latach 1931-1933, wraz z prof. Hannytkiewiczem, przebywał w Paryżu i studiował w tamtejszej filii krakowskiej ASP, kierowanej przez Józefa Pankiewicza. W 1933 roku uczestniczył w „Salonie Niezależnych”.
W latach 1933-1944 mieszkał w Błażowej i Rzeszowie.
W 1933 został przyjęty do Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Krakowie a od 1947 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w Rzeszowie.
Od lipca 1940 roku Z. Krygowski był żołnierzem Armii Krajowej i do 1944 działał w konspiracji ( produkcja broni, oprawa graficzna do gazety „ Na posterunku”).
Od 1946 roku był wykładowcą Wolnego Studium Sztuk Plastycznych a od 1947 roku Państwowego Ogniska Kultury Plastycznej w Rzeszowie.
W twórczości rzeźbiarskiej kontynuował tradycje tzw. stylu zakopiańskiego oraz polskiej odmiany art deco, w postaci, jaką można określić mianem drugiego stylu zakopiańskiego. Największymi osiągnięciami rzeźbiarskimi artysty są wystroje kościołów w Kraczkowej, Mazurach, Rudnej Wielkiej, Trzcianie, Sanoku i innych miejscowościach.
W obrazach Zbigniewa Krygowskiego koloryt organizuje układ kompozycyjny całości. Od roku 1929 w obrazach artysty widać ewolucje od naturalizmu do kolorytu podporządkowanego wymogom płaszczyznowej kompozycji malarskiej.
Kompozycje paryskie z lat 1931-33 cechuje jednobarwność, szeroka skala użytych barw chromatycznych o minimalnym nasyceniu oraz sylwetowa artykulacja plam barwnych.
Lata od 1944 do 1949 poświęcił tworzeniu własnej formuły malarskiej; nawiązywał do niektórych kierunków postimpresjonizmu, fowizmu i ekspresjonizmu.
Drugim etapem były eksperymenty z lat 1958-1975, kiedy ostatecznie ukształtował swój styl. Stworzył oryginalną formułę obrazu kolorystycznego, niemającą odpowiedników w dorobku nowoczesnego polskiego koloryzmu. Malował jasne obrazy w impresjonistycznej tonacji o akwarelowej teksturze.
Płaszczyznowość obrazów paryskich zastąpił nową odmianą trójwymiarowości, wynikającą z budowania formy kolorem. Taka formuła malarska kształtowała się pod wpływem rzeźbiarskiej wrażliwości oraz rzeźbiarskiego wykształcenia a także rzeźbiarskiej działalności Zbigniewa Krygowskiego.
W latach 1949-1955 pełnił funkcje prezesa Rzeszowskiego Związku Artystów Plastyków a później Okręgu ZPAP w Rzeszowie.
W roku 1979 i 1991 miał indywidualne wystawy malarstwa w Domu Sztuki w Rzeszowie zorganizowane przez Biuro Wystaw Artystycznych.
W roku 1991 został wyróżniony nagrodą Wojewody Rzeszowskiego za wybitne osiągnięcia twórcze.
Zbigniew Krygowski zmarł w Rzeszowie 23 sierpnia 1992 roku.
W dniu 16 października 2004 roku odbył się wernisaż retrospektywnej wystawy twórczości artysty malarza i rzeźbiarza Zbigniewa Krygowskiego w setną rocznicę urodzin.
W dniu 16 października 2014 roku odbędzie się wernisaż wystawy malarstwa Zbigniewa Krygowskiego w Pałacu Sztuki przy placu Szczepańskim w Krakowie.